Σύμφωνα με το μύθο, ο Δίας, ο βασιλιάς
των θεών, μεγάλωσε σε μια σπηλιά της Νάξου. Τον είχε κρύψει εδώ η μητέρα του, για να τον σώσει από
την κατασπαρακτική μανία του πατέρα του, Κρόνου.
Στη Νάξο
επίσης γεννήθηκε και μεγάλωσε υπό την προστασία νυμφών
ο Διόνυσος, ο οποίος χάρισε στο νησί κατάσπαρτες κοιλάδες
και πολλά αμπέλια, που παράγουν ένα εξαιρετικό κρασί.
Ένας άλλος μύθος αναφέρει ότι ο Θησέας, αφού σκότωσε τον
Μινώταυρο, έφερε στη Νάξο την Αριάδνη, τη κόρη του βασιλιά
Μίνωα. Εδώ την εγκατέλειψε ή η Αριάδνη εγκατέλειψε τον
Θησέα αναλόγως την εκδοχή του μύθου για τον Διόνυσο,
ο οποίος την ερωτεύθηκε παράφορα.
Καρποί της ένωσης του
Διόνυσου με την Αριάδνη ήταν ο Οινοπίων, ο Στάφυλος και
η Ευανθία. |
 |
Τον 7αι. π.Χ.
η Νάξος ανέπτυξε το ναυτιλιακό εμπόριο και γνώρισε μια
μεγάλη περίοδο ακμής, Κατά τη διάρκεια των Περσικών Πολέμων,
το νησί τάχθηκε στο πλευρό των Αθηναίων.
Μετά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο και την ήττα των Αθηναίων,
η Νάξος περιήλθε στη δικαιοδοσία των Σπαρτιατών.
Τα επόμενα χρόνια διαδέχεται η μια ηγεμονία την άλλη:
Μακεδονική, Πτολεμαϊκή, Ροδιακή και, το 41 π.Χ., η Ρωμαϊκή.
|
 |
Ο Σανούδος έκτισε το όμορφο και ισχυρό κάστρο στη κορυφή
της Χώρας και διαίρεσε τη Νάξο σε 56 επαρχίες, τις οποίες
μοίρασε σε Ενετούς ευγενείς.
Η ενετική ηγεμονία διήρκεσε μέχρι το 1564, χρονιά που
έμελλε να σημάνει την υποταγή των Κυκλάδων στην Οθωμανική
Αυτοκρατορία.
Πάρα ταύτα, καθ'όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας,
το νησί δεν εποικίσθηκε από Τούρκους και οι Ενετοί
κατάφεραν να διασφαλίσουν μια συνεχή επιρροή στο νησί,
το αντάλλαγμα για αυτή τη διευθέτηση των πραγμάτων
ήταν η συνεπής πληρωμή των φόρων.
Η Νάξος έγινε επίσημα τμήμα του νεοσύστατου Ελληνικού
κράτους το 1831.
|